Pałac stoi na sztucznej wyspie utworzonej w południowo - wschodnim narożu największego z bagienieckich stawów poprzez odcięcie fosą dawnego półwyspu. Wejście na jego teren prowadzi przez trójprzęsłowy most i bramę wjazdową. Wyspa obmurowana jest nieobrobionym kamieniem, a jej brzegi porośnięte starymi lipami.
Geneza i data powstania pałacu kryją w sobie wiele tajemnic. Pierwsza wzmianka o Bagieńcu pojawiła się w 1307r. w dokumentach wrocławskiego biskupa Henryka. Jednak wynika z niej, że we wsi nie było wówczas ani dworu ani folwarku. Przypuszczalna data wybudowania tu dworu renesansowego, podawana przez architektów przypada na II połowę XVI wieku. W następnych stuleciach dwór kilkakrotnie przebudowywano. W XVIII wieku został przebudowany na styl barokowy. Pod koniec XIX wieku został gruntownie zmodernizowany przez ówczesnego właściciela barona von Zedllitz.

Trzon budowli ma podstawę czworoboku. Składa się z dwóch części: południowej i północnej. Część główna, południowa jest trzykondygnacyjna, pokryta czterospadowym dachem zwieńczonym wieżyczką. Część północną stanowi budynek dwukondygnacyjny przylegający do części południowej. W portalu, nad drzwiami widniały herby właścicieli i korona baronowska. W górnej części drzwi zachował się napis - sentencja napisana gotykiem o treści "Siedzisz dobrze, to siedź mocno". Po II wojnie światowej pałac ulegał stopniowej dewastacji. Obecny właściciel prowadzi intensywne prace remontowe. Być może już wkrótce budowla odzyska dawną świetność.

stanowisko nr 3